Historia MOW

Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy w Zawichoście powstał w listopadzie 1953 roku. Początkowo funkcjonował jako Państwowy Zakład Wychowawczy. Siedzibą Zakładu był budynek poklasztorny, w którym przed wojną mieściła się Szkoła Rzemiosł. Po częściowym odbudowaniu ze zniszczeń wojennych na potrzeby Zakładu zaadaptowano trzy sale, w których funkcjonował internat oraz zasadnicza szkoła zawodowa. Warunki były bardzo trudne, brakowało wody i elektryczności. Pierwsi wychowankowie przybyli do Zawichostu 28 listopada 1953 roku z Zakładu Wychowawczego w Owińskach k/ Poznania.

Była to 25 osobowa grupa chłopców w wieku 15 -18 lat określanych jako młodzież „niedostosowana społecznie”. Młoda
i niedoświadczona kadra otrzymała bardzo trudne zadania: po pierwsze – resocjalizacja młodzieży niedostosowanej społecznie, po drugie – odbudowa ze zniszczeń wojennych pozostałych budynków. Resocjalizacja odbywała się w toku całego procesu dydaktyczno – wychowawczego. Podczas nauki, w czasie pracy, a także poprzez kontakty ze środowiskiem. Od samego początku młodzież była i jest współgospodarzem Ośrodka.

Tak wcześniej jak i obecnie wiele remontów i napraw wykonują sami chłopcy
pod kierunkiem nauczycieli i wychowawców.

W latach 1953-60 całkowicie odbudowano budynek poklasztorny.
Zwiększono liczbę miejsc w internacie do 72. Z powodu braku bazy warsztatowej i wyposażenia w 1958 roku zmieniono profil szkoły z zasadniczej szkoły zawodowej na szkołę podstawową z klasami IV – VI.

W roku 1967 oddano do użytku budynek nowej szkoły wraz z salą gimnastyczną, a liczbę miejsc w internacie zwiększono do 126. W latach 1976-78 powstały plany dalszej rozbudowy naszego Ośrodka. W roku 1996 udało się oddać do użytku jeden z trzech zaplanowanych nowych segmentów. Do nowych pomieszczeń przeniesiono trzy grupy wychowawcze, gabinety: dyrektora, pedagoga, psychologa, biuro i inne pomieszczenia gospodarcze. W starym budynku pozostały trzy grupy wychowawcze, kuchnia, stołówka i magazyny. Zmiany polityczne w latach 90- tych spowodowały, że nasz Ośrodek musiał opuścić budynki poklasztorne i oddać je prawowitemu właścicielowi – Kościołowi. W związku z tym zaadaptowano część pomieszczeń szkoły. Braki lokalowe stawały się coraz dotkliwsze. Dzięki staraniom i zabiegom dyrektora udało się pozyskać fundusze na nadbudowę pomieszczeń nad szkołą. Przy okazji położono nowy dach na budynku szkoły.

Z okazji 55 -lecia Ośrodka w roku 2006 oddano do użytku drugi segment, który poprawił sytuację lokalową, a poprzez to warunki socjalne uczniów oraz komfort pracy wychowawców i nauczycieli.

Obecnie w internacie funkcjonuje 5 grup wychowawczych liczących od 8 do 12 wychowanków. 

Młodzież pobiera naukę w klasach IV-VIII szkoły podstawowej i w klasie I szkoły branżowej I-go stopnia. Tak jak kiedyś tak i dziś Ośrodek jest placówką opieki całkowitej o charakterze resocjalizacyjno – wychowawczym, przeznaczoną dla młodzieży męskiej niedostosowanej społecznie. Zadaniem Ośrodka było i jest eliminowanie przyczyn i przejawów niedostosowania oraz przygotowanie wychowanków do samodzielnego życia zgodnego z normami społecznymi.

W ciągu ponad 65 – letniej historii naszego Ośrodka funkcję dyrektora pełnili:

1. Mieczysław Kaftański 1953-54

2. Bronisław Sitko   1955-1990

3. Krzysztof Hurko   1990-1992

4. Jerzy Kozioł     1993-2002

5. Jerzy Samołyk 2002-2015

6. Dariusz Obarski 2015-2023

7. Od 2024 roku Dyrektorem Ośrodka jest Sławomir Niski.